صفحه 237
امر به معروف و نهى از منكر از اهم واجبات
است و در قرآن شريف و روايات اهلبيت«سلاماللهعلیهم» سفارش براى آن زياد شده است
و در نهجالبلاغه از اميرالمؤمنين«سلاماللهعلیه» روايت شده است كه همۀ واجبات در
مقابل امر به معروف و نهى از منكر، قطره در مقابل دريا است، و در قرآن و روايات
فراوانى آمده است افرادى كه راجع به اين واجب بزرگ بىتفاوت هستند، در كيفر
گناهكار در دنيا و آخرت شريك مىباشند، بنابراين بر هر مسلمانى لازم و واجب است كه
در اين امر مهم حياتى به هر نحو كه بتواند كوتاهى نكند.
مسئله 1601- امر به معروف و نهى از منكر با
شرايطى كه ذكر خواهد شد، واجب، و در مستحبّات و مكروهات مستحب است.
مسئله 1602- امر به معروف و نهى از منكر واجب
كفايى مىباشد و در صورتى كه بعضى از مكلّفين به آن قيام كنند، از ديگران ساقط
مىشود و اگر اقامۀ معروف و جلوگيرى از منكر موقوف بر اجتماع جمعى از مكلّفين باشد،
واجب است اجتماع كنند.
مسئله 1603- اگر بعضى امر و نهى كنند و مؤثّر
نشود و بعض ديگر احتمال بدهند كه امر يا نهى آنها مؤثّر است، واجب است امر و نهى
كنند.
مسئله 1604- در امر به معروف و نهى از منكر،
بيان مسئلۀ شرعيه كفايت مىكند و لازم نيست به صورت امر و نهى باشد.
مسئله 1605- در امر به معروف و نهى از منكر
قصد قربت معتبر نيست، بلكه مقصود اقامۀ واجب و جلوگيرى از حرام است.